WHO ARE YOU

Who are you จบ ในระหว่างที่เดินอยู่ในซอยนั้น เธอรู้สึกไม่สบายใจและขนลุกแปลกๆ ก็ที่จะเดินมาจนสุดซอยและได้เจอ ศาลเก่าๆ ที่ตั้งอยู่ เธอรู้สึกว่ามีบางสิ่งกำลังขับไล่เธอให้ออกไปจากซอยซะ เธอจึงรีบพาพระเอกออกมาจากซอยนั้นอย่างเร็วและได้อธิบายถึงความรู้สุกแปลกๆที่เธอเจอข้างในซอยให้ฟัง 

                    ทั้งคู่ก็ได้แยกกันกลับบ้านของตัวเอง พอนางเอกกลับถึงบ้านแม่ของเธอก็ทักทายเธอแปลกๆ ว่าเห็นเธอกลับมากบ้านตั้งนานแล้ว แล้วทำไมถึงกลับมาอีกรอบ ออกไปจากบ้านไปตอนไหน แม่ถามด้วยความสงสัย นางเอกตกใจมากและวิ่งไปหยิบมีดในห้องครัว เพราะเธอนึกขึ้นได้ว่าเวลานี้เป็นเวลาที่คนร้ายได้เขาไปฆ่าเธอในห้อง

จากนั้นเธอจึงรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องของตัวเอง เปิดประตูและเขาไปเจอกับคนๆนึงกำลังรื้อของหน้าโต๊ะของเธออยู่ เธอจึงเขาไปแทงข้างหลังของคนที่เธอเข้าใจว่าเป็นคนร้ายทันที เธอรู้สึกโล่งใจว่าในที่สุดก็ทำสำเร็จซักที ก่อนที่จะค่อยๆพลิกศพเพื่อมาดูหน้าของคนร้าย แต่แล้วเธอก็ต้องตกใจสุดขีด เพราะว่าศพนั้นเป็นตัวของเธอเอง เธอเป็ฯคนลงมือฆ่าตัวเองตายคาห้องของตัวเอง ก่อนที่เธอจะหมดสติไปและได้ฝันถึงความทรงจำทั้งหมดของเธอที่ได้ทำมาทั้งหมด 

                   นางเอกได้ย้อนกลับไปตอนช่วงม.3ต้นๆเทอม และได้ใช้ชีวิตตามปกติ แต่เธอนั้นเบื่อชีวิตแบบนี้มาก เพราะไม่มีใครยอมเล่นกับเธอเพราะเธอเป็นโรคซึมเศร้า ทำให้เพื่อนๆค่อยๆถอยห่างออกไปจากเธอเรื่อยๆเธอได้แต่บนในใจว่า ทำไมไม่มีใครเข้าใจเราเลยนะ ทำไมทุกคนต้องเกลียดเราด้วย เราไม่อยากอยู่แล้วเธอยังคงนั่งเรียนจนเลิกเรียน และกำลังไปหาอะไรกินที่เซเว่น

เธอได้มานั่งกินข้าวอยู่หน้าเซเว่น แต่แปลกที่วันนี้ไม่ค่อยมาคนผ่านไปผ่านมาเลย จากนั้นเธฮได้ไปเห็นชายแก่คนนึงนั้นขอทานอยู่ เธฮจึงเข้าไปคุยด้วย และได้ถามไถ่จนได้รู้ว่าลุงแกมาจากต่างจังหวัด แต่ลุงทำกระเป๋าเป้หาย ลุงเลยติดต่อใครไม่ได้เลย เธอจึงไม่รอช้าที่จะช่วยเหลือลุงคนนั้น เธอได้เข้าไปซื้ออาหารและน้ำมาให้ลุง ลุงซาบซึ้งน้ำใจของนางเอกมากๆจึงได้มอบตะกุดวิเศษ

ที่ถ้านำไปขอพรจากศาลเก่าแก่จะทำให้ได้รับพรตามที่ขอ แต่นางเอกก็พยายามที่จะไม่รับมันมาแต่ลุงได้พูดไว้ว่า เอาไปเถอะหนู ลุงว่าหนูจะได้ใช้มันในไม่ช้านี้แหละ เธอจึงรับมันมาและลุงก็ได้เดินจากไป เธอได้กลับมาหาข้อมูลเรื่องศาลที่ใกล้ที่สุดในเว็ป และได้ไปเจอเข้ากับศาลเก่าๆที่ตั้งอยู่ท้ายซอยตรงข้ามกลับเซเว่นวาน เธอจึงวางแผนว่าจะไปในวันพรุ่งนี้หลังเลิกเรียน

ในวันต่อมาเธอก็ได้เดินเข้าไปในซอยเรื่อยๆจนถึงท้ายซอยก็เจอกับศาลเก่าที่ตั้งอยู่ท้ายซอย และเธอก็ได้ขอพรกับศาลนั้นว่า ถ้าสิ่งที่ลุงคนนั้นพูดเป็นจริง หนูให้ชีวิตของหนูไม่น่าเบื่ออีกต่อไป หนูไม่อยากอยู่บนโลกที่เน่าเละแบบนี้อีกต่อไปถ้าท่านมีจริง ขอให้หนูได้อยู่ในโลกที่ดีกว่านี้ด้วยเถอะ สาธุ… และเธอก็วางตะกุดนั้นลงในศาล หลังจากนั้นเธอได้ตื่นขึ้นมาตอนเช้าและเธอจำเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดได้ทั้งหมด

เธอร้องไห้และลุกไปอาบน้ำแต่งตัวเปลี่ยนเสื้อผ้า และลงไปหาแม่ เธอก็เลือกที่จะปรึกษาแม่เกี่ยวกับเรื่องโรคซึมเศร้าของเธอ แม่ของเธอจึงตัดสินใจว่าจะพานางเอกไปหมอในวันพรุ่งนี้ จากนั้นนางเอกก็ได้ไปโรงเรียนตามปกติ และได้ไปชวนพระเอกมานั่งกินข้าวด้วยกัน ทั้งคู่ได้คุยกันถึงเรื่องราวทั้งหมดที่เกิดขึ้นว่าเป็นมายังไง และจบลงด้วยดี และนางเอกได้พาพระเอกไปขอขมาศาลเก่าๆในซอยนั้น วันนี้หนูมาขอขมาท่านที่ได้ล่วงเกินท่านไป ได้โปรดอย่าจองเวรกันอีกเลย สาธุ….. จบ….

หนังจากฟังกันไปแล้วมาทำความรู้จักกับตัวละครกันต่อเลยครับ

ตัวละครชื่อ โจ สิทธิพล สีบัว เพศชาย อายุ 17(พระเอกของเรื่อง)

Back story(ปูมหลัง)

โจ สิทธิพล สีบัว อายุ 17 ปี เป็นเพื่อนชองโซนมาตั้งแต่เด็กๆที่เล่นมาด้วยกันเพราะบ้านใกล้กัน โจมีครอบครัวที่สมบรูณ์แบบทั้งฐานะการเงินและการเลี้ยงดู แต่โจก็ถูกเลี้ยงมาแบบตามใจมากเกินไป จนทำให้โจเกิดนิสัยที่อยากได้อะไรต้องได้เสมอ จนมีอยู่วันนึงที่พ่อและแม่ของโจต้องไปทำงานที่ต่างประเทศและได้ปล่อยโจไว้กับพี่เลี้ยงที่จ้างมาเป็นคนดูแล โจมักจะชวนเพื่อนๆเขามาเล่นในบ้านอยู่เสมอและเขามักจะอวดสิ่งต่างๆที่เขามีให้เพื่อนฟังเสมอจนติดเป็นนิสัย ทำให้เขารู้สึกว่าทุกอย่าในโลกนี้ควบคุมได้ทุกอย่าง เพราะเขามีทุกอย่างที่คนเท่าไปไม่ค่อยมีกัน นั้นจึงเป็นสาเหตุที่เขาทำกับเพื่อนเหมือนเป็นเจ้าชีวิตของเพื่อนสนิทอย่างโซนนั้นเอง

ชีวิตภายนอก

ปัจจุบันโจอายุ17ปี กำลังศึกษาอยู่ชั้นมัธยมศึกษาปีที่4 ของโรงเรียนในตัวเมืองของจังหวัดระยอง ชีวิตประจำวันของโจนั้นก็เหมือนเด็กเท่าไปที่ไม่ค่อยคิดเรื่องอนาคตของตัวเองเท่าไหร่นักมัวแต่เล่นไปวันๆ โจมักจะชอบใช้เวลาส่วนใหญ่ของวันไปกับการเล่นไพ่การ์ดเกมส์ เพราะเขามักจะมีไพ่ใหม่ๆมาเล่นกับเพื่อนเสมอ และโจก็จะไม่ลืมที่จะอวดของใหม่ๆที่เขาเอามาเสมอ แต่เห็นแบบนี้โจกลับทำคะแนนได้ดีในการสอบตลอด จึงทำให้เขาได้รับอิสระจากพ่อและแม่มากและปล่อยให้โจใช้ชีวิตตามใจตัวเองซะมากกว่า ตอนเลิกเรียนโจก็มักจะชอบแวะไปร้านแข่งการ์ดเกมส์เสมอและกลับบ้านดึกทุกวัน ชีวิตของโจเป็นแบบนี้แทบทุกวัน

เป้าหมายในชีวิต(Goal)

โจมีเป้าหมายว่าอยากเป็นคนที่มีชื่อเสียงไม่ด้านใดก็ด้านหนึ่ง และเขาอยากไปใช้ชีวิตอยู่ที่ประเทศญี่ปุ่น เพราะที่นั้นเป็นแหล่งกำเนิดการ์ดเกมส์ใหม่ๆ

ความขัดแยง

โจรู้สึกอิจฉามายด์เพราะว่าโซนนั้นใช้เวลาทุกเย็นอยู่กับมายด์ที่รู้จักกันได้ไม่นานนัก ทั้งที่เขาเป็นเพื่อนสนิทแท้ๆแต่กลับมองเห็นผู้หญิงดีกว่าเพื่อน จึงทำให้ทั้งคู่ต้องทะเลาะกันในที่สุด 

Who are you จบ