โรงเรียนบ้านหนองศาลเจ้า

หมู่ 5 บ้านหนองศาลเจ้า ต.เบิกไพร อ.จอมบึง จ.ราชบุรี 70150

Mon - Fri: 9:00 - 17:30

032 720046

ไม่คิดว่าจะต้องมาเจอ

ไม่คิดว่าจะต้องมาเจอ

ไม่คิดว่าจะต้องมาเจอ

 

 

ไม่คิดว่าจะต้องมาเจอ เธอมาท่องเที่ยวชายหาดที่ครั้งหนึ่งแม่ของเธอได้เคยมาตอนที่ตั้งท้องเธอโดยเธอบอกกับชาวพื้นเมืองว่าจริงๆ เธอนัดกับเพื่อนเอาไว้ว่าจะมาที่นี่ด้วยกันแต่เพื่อนของเธอฉันยังไม่สร่างเมาส่วนเธอก็จะไม่เปลี่ยนแผนครับซึ่งเธอก็ได้ถามเขาว่าใช่หาที่จะไปนั้นมันมีชื่อว่าอะไรเขาว่าเขาก็ไม่ยอมบอกเธอเมื่อชาวพื้นเมืองมาส่งเธอจนถึงที่แล้วเธอก็ตื่นเต้นและดีใจมากเพราะว่าที่แห่งนี้มันช่างสวยงามมากจริงๆ แล้วมันก็ดูเป็นส่วนตัวมากด้วยนั้นเป็นเพราะเธอเห็นคนมาเล่นเซิร์ฟบอร์ดอยู่แค่สองคนเท่านั้นจากนั้นเธอก็พยายามจะให้ที่คนพื้นเมืองที่มาส่งเธอแต่เขาก็ไม่รับเพราะบอกกับเธอว่ามันเป็นทางผ่านเพราะบ้านของเขาอยู่แถวๆ นี้

เธอจึงตอบกลับไปว่าไม่เป็นไรเธอหาทางกลับเองได้ครับเหมือนแนนซี่แต่งองค์ทรงเครื่องพร้อมแล้วเธอก็ถือเซิร์ฟบอร์ดวิ่งลงน้ำไปในทันทีซึ่งเธอก็ค่อยๆ ฝากเร็วขึ้นทางออกจากฝั่งไปเรื่อยๆ จนกระทั่งไปใกล้กับกลุ่มชายหนุ่มสองคนที่กำลังเล่นและถ่ายคลิปกันอยู่โดยเขาทั้งสองก็เป็นคนพื้นเมืองด้วยเช่นกันทว่ามีคนหนึ่งในนั้นสามารถพูดสื่อสารภาษาอังกฤษได้โดยเมื่อเธอทำกับพวกเขาว่าที่นี่มันเรียกว่าอะไรเขาก็บอกกับเธอว่ามันเป็นสถานที่รับเขาบอกเธอไม่ได้หรอกไม่อย่างนั้นเขาก็จะต้องฆ่าเธอทิ้งเธอจึงหัวเราะเพราะพวกเขาก็ไปว่าโอเคงั้นไม่อยากรู้ก็ได้แล้วเธอก็ถามต่อว่ามันมีอะไรที่เธอจะต้องรู้อีกไหม

พวกเขาจึงบอกกับเธอว่ามันมีก้อนหินอยู่ทางด้านโน้นวันหนึ่งจะมีน้ำลงแค่ครั้งเดียวแล้วมันก็จะกลายเป็นเกาะซึ่งตรงนั้นก็จะมีปะการังไฟที่อันตรายอยู่ให้ระวังด้วยเพราะถ้าโดนเข้าไปมันจะแสบเหมือนกับโดนแมงกะพรุนเลยล่ะจากนั้นพวกเขาก็ชวนเธอมาเล่นด้วยกันเพราะว่าเธอก็ปฏิเสธเพราะเขาบอกพวกเขาว่าเธอเล่นอยู่ตรงนี้ก็โอเคแล้วครับแล้วพวกเขาทั้งสามก็เล่นเซิร์ฟบอร์ดกันอย่างสนุกสนานซึ่งดูเหมือนว่าแนนซี่นั้นจะเป็นนักเรียนที่เก่งอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว มาเล่นกันก็ได้สักพักหนึ่งพี่ก็มานั่งพักเหนื่อยและทานอาหารแล้วเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูรูปแม่มันดูเหมือนว่าแม่ของเธอก็จะชอบเล่นเซิร์ฟบอร์ดเช่นกัน

แต่เมื่อเธอเปิดรูปดูไปเรื่อยๆ ก็ทำให้เห็นว่าแม่ของเธอน่าจะป่วยหนักและเสียชีวิตไปแล้วต่อมือถือเห็นรูปนั้นแล้วเธอก็ดูจะเศร้าขึ้นมาทันทีครับจากนั้นเธอก็โทรหาน้องสาวและให้น้องดูว่าเธอมาที่ไหนมันก็ทำให้น้องสาวของเธอตื่นเต้นและอยากจะอยู่ที่นั่นกับเธอมาก สอบถามกับเธอว่าเจอชายหาดของแม่ได้ยังไงแล้วทั้งสองก็คุยเล่นกันอย่างสนุกก่อนที่พ่อจะเข้ามาเห็นและขอคุยกับเธอบ้างเรื่องที่เธอจะไม่เรียนแพทย์ออกพร้อมกับบอกเธอว่ามันเป็นสิ่งที่เธอรักและจะทำให้เธอสามารถช่วยทุกคนได้เพราะว่าเธอก็บอกพ่อไปว่าใช่ช่วยได้

แต่ไม่ได้ทุกคนเมื่อพ่อได้ยินก็พยายามปลอบใจเธอว่าไม่ควรเอาเรื่องแม่มาเกี่ยวกับเรื่องการเรียนต่อของเธอเพราะไม่อยากให้เธอมัวแต่จมอยู่กับอดีตและก็พูดให้กำลังใจว่าแม่ของเธอก็เป็นนักสู้ครับแต่นั่นสิก็บอกว่าเธอยังทำใจไม่ได้พร้อมกับวางสายไปในทันทีจากนั้นเธอก็เปลี่ยนชุดลงไปเล่นเซิร์ฟบอร์ดอีกครั้งทว่ามันก็เริ่มเย็นมากแล้วนุ่มทั้งสองจึงชวนเธอขึ้นฝั่งซึ่งเธอก็บอกพวกเขาว่าเธอจะรอขึ้นรูปสุดท้ายก่อนแล้วก็จะขึ้นไปครับในขณะที่ทุกคนขึ้นฝั่งไปจนหมดแล้วเธอก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่างข้างๆ น้ำเธอจึงค่อยๆ เอาตัวทั้งหมดขึ้นไปนอนอยู่บนเซิร์ฟบอร์ด

จังหวะนั้นเองจู่ๆ ก็มีบางอย่างผุดขึ้นมาจากน้ำข้างๆ เสือบอกเธอแล้วพบว่าสิ่งนั้นก็คือหัวปลาโลมาครับเธอมองดูมันยังมีความสุขแล้วก็ค่อยๆ ตามพวกมันไป จากการเขียนบางอย่างอยู่ข้างหน้าไกลๆ เธอถึงว่ายน้ำเข้าไปใกล้ๆ เพื่อดูโดยเธอพบว่ามันเป็นซากวันที่นอนตายอยู่จังหวะนั้นเองเมื่อคืนซัดเกาะอยู่ที่วัดเกาะปินตูกันออกมาแล้วก็ชอบเธอทำให้เธอตกใจแล้วร่วงตกจากเซิร์ฟบอร์ดไปโดยเธอไม่รู้เลยว่าในน้ำนั้นไม่มีบางสิ่งดีๆ ผ่านไปรับเธอเงยหน้าดูฝูงนกที่ต่างก็พากันบินกลับรังเธอเห็นดังนั้นเธอจึงรอคืนลูกสุดท้ายที่มาถึงพอดีเมื่อคืนเซิร์ฟบอร์ดออกไปถวาย

ในขณะที่เธอกำลังร้อนไปตามคิวขึ้นไปเรื่อยๆ เซิร์ฟบอร์ดของเธอก็ไปชนเข้ากับอะไรบางอย่างทำให้เจอกันเองตกลงไปในทะเลแล้วก็ไปกระแทกเข้ากับพี่หลายตลบจนทำให้สายคล้องเซิร์ฟบอร์ดหลุดออกจากข้อเท้าของเธอไปเธอตั้งสติได้เธอก็รีบไหว้ขึ้นสู่ผิวน้ำเพราะว่าขณะที่เธอกำลังว่าจะเก็บเซิร์ฟบอร์ดจู่ๆ เธอก็ทุกสิ่งที่ชอบเธอเมื่อตะกี้หรือก็คือเจ้าฉลามคุ้มครองประกันค้าและรากลึกลงไปในน้ำอีกครั้งเธอพยายามถีบและช่วยตัวเองจนในที่สุดก็สามารถขึ้นมาสู่ผิวน้ำได้จากนั้นก็พยายามมองหาตัวช่วยแกเห็นซากวานนอนตายอยู่ไม่ไกลจากเธอนะเธอจึงรีบว่ายน้ำตรงเข้าไปหามันในทันทีแล้วก็ปีนขึ้นไปบนสักวันอย่างทุลักทุเลจดสุดท้ายคนนี้รอดมาได้

เมื่อคืนมาได้แล้วเธอก็ก้มสำรวจค้าของตัวเองซึ่งก็พบว่าบาดแผลมันค่อนข้างจะกันเลยทีเดียว ลูกทั้งสองคนกำลังจะขึ้นรถขับออกไปเธอจึงพยายามลุกขึ้นมาโบกไม้โบกมือเพื่อให้พวกเขากลับมาช่วยเธอทว่าพวกเขาก็ไม่ได้ยินแล้วก็ขับรถออกไปในทันทีซึ่งยังไม่ทันที่เธอจะได้คิดทำอะไรต่อจู่โจมฉลามก็ต้องเข้ามาพยายามจะลากซากวาฬและฉันให้เธอตกลงมานานทำให้เธอตกใจและกลัวมากเธอจึงค่อยๆ ตั้งสติแล้วก็หันไปมองรอบๆ ซึ่งเธอก็เพราะว่ามันมีทุ่นลอยอยู่แต่มันไกลเกินไปแล้วเธอก็สังเกตว่าตอนนี้น้ำเริ่มลดลงแล้วนางจึงทำให้คนพื้นที่ชายหนุ่มทั้งสองคนเคยบอกกับเธอไว้เริ่มโผล่ขึ้นมาคุณดูเหมือนว่าเธอน่าจะว่าไปถึงบ้านได้ครับ

ดังนั้นจังหวะที่เจ้าฉลามพุ่งเข้าชนทราบวานเธอจึงรีบกระโดดว่ายน้ำต้องไปยังหัวหินทันทีเธอพยายามว่าให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้เหมือนไปถึงโขดหินเธอก็รีบตะเกียกตะกายปีนขึ้นไปจนทำให้เธอถูกปะการังไฟบาทจนได้รับบาดเจ็บเพิ่มเข้าไปอีกครับซึ่งเมื่อคืนไปที่โขดหินได้แล้วเธอก็รีบลุกขึ้นมามองดูรอบๆ แกไม่เห็นเจ้าฉลามแล้วเธอก็รีบทำไก่ให้กับตัวเองทันทีโดยการเอาต่างหูทั้งสองข้างมากลากบาดแผลฉีกขาดเข้าด้วยกันจากนั้นก็ถอดเสื้อมาคุมห้ามเลือดพร้อมกับยกขาให้สูงเข้าไว้แล้วเธอก็พบว่าไม่ได้มีแต่เธอเท่านั้นที่บาดเจ็บ

แต่เจ้านกที่เกาะอยู่บนโขดหินกับเธอก็ได้รับบาดเจ็บมาด้วยเช่นกันครับตกดึกเหมือนอากาศเริ่มเย็นลงเธอก็ได้ลองเปิดดูบาดแผลซึ่งเธอก็พบว่าตอนนี้เลือดหยุดไหลแล้วแต่เหลือก็เริ่มที่จะไม่ไปเลี้ยงที่ปลายเท้าแล้วเช่นกันเธอจึงรีบใช้สร้อยที่เธอมีฉีดแขนเสื้อข้างหนึ่งจนขาดแล้วก็รีบสวมใส่เสื้อสร้างความอบอุ่นให้แก่ร่างกายจากนั้นก็คล้ายๆ ห้ามเลือดออกแล้วค่อยๆ นวดให้เลือดไหลไปเลี้ยงปลายเท้าเหมือนปลายเท้าเริ่มมีความรู้สึกเธอก็ค่อยๆ สวมแขนเสื้อผ้าที่ขีดมาคอปาดแขนของเธอเอาไว้ซึ่งงานก่อสร้างความเจ็บปวดให้กับเธอเป็นอย่างมากเพราะว่าเธอทำมันจนสำเร็จครับแนนซี่เผลอหลับไปอีกครั้งยังอ่อนเพลียเหมือนเธอฟื้นขึ้นมาเธอก็พบว่ามีปูมาไต่ตามตัวเธอหยิบไปหมด